The Andes Mountains in Chile form the backdrop to what at first glance looks like a charming tourist attraction. But visitors who book a tour of Villa Baviera are told all about former Nazi Paul Schäfer’s reign of terror here in the 1960s. After the death of this sect leader, more than a hundred of his German followers continued to live in Colonia Dignidad.
These now-elderly residents tell their stories – sometimes frankly, sometimes hesitantly – about the physical and sexual abuse that took place. And about the crimes they were forced to commit. Each of them has their own perspective on this dark history. When discussing the electroshocks he received, one former member says: “They all meant well really.”
The landscape that seems so serene at the start of the film mutates into a sinister witness to the past. And the songs that residents innocently sang as children in the colony now trigger in most of them a sense of rage and disgust. Songs of Repression shows how traumatic events can change a human life. The film won the international grand prize at Copenhagen’s CPH:DOX documentary festival, as well as the award for best Danish documentary.
Het Chileense Andesgebergte vormt het decor voor een op het eerste gezicht gezellig toeristisch attractiepark: Villa Baviera. Maar wie een rondleiding boekt, hoort over het schrikbewind dat ex-nazi Paul Schäfer hier in de jaren zestig voerde. Ruim honderd Duitsers zijn na de dood van hun sekteleider in voormalig Colonia Dignidad blijven wonen.
Soms openhartig, soms schoorvoetend vertellen de inmiddels bejaarde bewoners over de mishandelingen en het seksuele misbruik. En over de misdaden die ze zelf moesten uitvoeren. Iedereen heeft een eigen kijk op het duistere verleden. “Ze bedoelden het goed”, zegt een man over de elektroshocks die hij kreeg.
Op documentairefestival CPH:DOX in Kopenhagen won Songs of Repression de internationale hoofdprijs en de prijs voor beste Deense documentaire. De film laat zien hoe een traumatische gebeurtenis een mensenleven kan veranderen. Het landschap dat aan het begin van de film zo sereen overkomt, verwordt tot een naargeestige getuige van het verleden. En de liedjes die velen als kind in de kolonie onschuldig meezongen, roepen nu bij de meesten een gevoel van woede en walging op.
