In een afgelegen hut aan de rand van een bos wacht een negenjarige tweeling Lukas en Elias op de terugkeer van hun moeder, die in een schoonheidsinstituut in behandeling is geweest. Wanneer ze thuiskomt, haar hoofd nog volledig verbonden na de cosmetische operatie, is opeens niets nog hetzelfde.

Sinds haar thuiskomst vertoont mommy vreemd gedrag: ze negeert Lukas en praat enkel met Elias. De twee jongens twijfelen of de persoon die zich nu in het huis bevindt wel hun moeder is. Goodnight Mommy (of, op z’n Oostenrijks, Ich seh, Ich seh) stelt de onvoorwaardelijk lijkende band tussen moeders en kinderen in een ander, kil, daglicht. Het vertrouwen dat de jongens in hun moeder hadden brokkelt langzaam af, en de sfeer gaat over van afstandelijk in vijandig.

Goodnight Mommy is geen standaard horrorfilm. Zoals filmcriticus Colin Covert schreef: “Here is a horror film that features very little screaming, except from the theater audience.” Severin Fiala en Veronika Franz debuteerden met een naturalistische film die duister, atmosferisch en zenuwslopend is. De minimalistische, bijna spookachtige cinematografie van Martin Gschlacht zorgt ervoor dat je als kijker langzaam wordt meegezogen in het verhaal en wordt gegrepen door een spanning die je niet snel loslaat.